Ο φίλος μου ο Μάκης.

Αυτός είναι ο φίλος μου ο Μάκης. Ένα ενήλικο παιδί που απασχολείται στο τμήμα Μεταξοτυπίας του Κέντρου Ειδικής Αγωγής Θεσσαλονίκης. Τη φωτογραφία τη βγάλαμε λίγο πριν αναχωρήσει για την Αθήνα, μαζί με την ομάδα του ΚΕΑΘ για τους Special Olympics. Ήρθε το πρωί του Σαββάτου πριν τον πάει η αδερφή του στο σταθμό για να με χαιρετίσει. Είναι η πρώτη φορά που ο Μάκης φεύγει μόνος του χωρίς τη συνοδεία της οικογένειας του και είναι πολύ ενθουσιασμένος. Μου είπε πως θα πάρει μέρος σε όλα τα αγωνίσματα. Έτσι είναι ο Μάκης, υπερβολικός στα λόγια και στις αντιδράσεις. Όπως ήρθε με τη στολή, τη βαλίτσα του, το καπέλο του και την τσάντα που αγόρασε ειδικά γι' αυτό το ταξίδι, του ζήτησα να τον βγάλω μια φωτογραφία και ακολούθησε ο εξής διάλογος:
Εγώ: Μάκη, μπορώ να σε βγάλω μια φωτογραφία να θυμάμαι αυτη τη στιγμή;
Μάκης: Φυσικά (και αμέσως πήρε πόζα)
Αργούσα λίγο και μου φώναξε.
Μάκης: Άντε, μια ώρα κάνεις, θα φύγει το τρένο χωρίς εμένα.
Εγώ: Τώρα, να έτοιμη είναι.
Μάκης (με ύφος): Ξέρεις τώρα μπορείς να τη βγάλεις και στο internet!
Εγώ: Αλήθεια Μάκη, μου επιτρέπεις;
Μάκης: Φυσικά!
Εγώ: Μπορώ να γράψω και δυο λογια για σένα;
Μάκης: Δεν ξέρω! Τι θες να γράψεις;
Εγώ: Θ γράψω ότι είσαι ο φίλος μου ο Μάκης και ότι πηγαίνεις στην Αθήνα με την ομάδα σου για τους αγώνες. Και πως στην Αθήνα θα με κάνεις περήφανη γιατί θα κάνεις το καλύτερο που μπορείς. Θα γράψω ότι είσαι και ο πρώτος αθλητής. Τι λες μου επιτρέπεις να τα γράψω αυτά;
Μάκης: Αν είναι έτσι γράψτα. 'Αντε φεύγω τώρα να προλάβω. Γεια.
Αυτός είναι ο φίλος μου ο Μάκης, ένα μεγάλο παιδί, με μια μεγάλη καρδιά και με πολλά πολλά όνειρα. Ο Μάκης και όλα τα παιδιά σαν τον Μάκη αξίζουν την αγάπη μας και το θαυμασμό μας για οσα πετυχαίνουν, κι εμείς χρειαζόμαστε τα μαθήματα αγάπης και ανθρωπιάς που μας δίνουν αυτά τα παιδιά. Να είστε καλά και καλή επιτυχία.